كانت تركض في اروقه المشفى
دعى لسهير فى سره على تلك الخدمه الكبيره التى قدمتها له ولأبنته
عندما تركا سهير وتحركا مغادرين ... كانت رحاب صامته ولكن ليس حزنا بل سعاده كانت تنظر لسطان بحب وليد فى قلبها الټفت اليها ليحرك رأسه باستفهام وعلى ثغره ابتسامه هادئه
اخفضت نظرها وهى تبتسم وقالت
هو انت ازاى كده
ابتسم بشقاوه وقال
رفعت راسها تنظر اليه مره اخرى
صريح وواضح .... مدمت على حق ماتخفش من حد ولا من حاجه ....
وده حلو ولا وحش
اجابته سريعا
حلو طبعا ... مفيش احسن من الوضوح ....
وقف سلطان امامها وقال
انا مبعملش حاجه غلط .... وطلما انا صح مخفش من حد الصح صح مهما كان مؤلم ... يلا اركبى
كم تشعر بالحب لذلك الرجل الاستثنائي .
كانت تجلس بجانبه فى السياره فى طريقهم الى بيت بطه وحسن .... تلكمت قائله
مش هنجيب حاجه واحنى داخلين .
تكلم دون ان ينظر اليها
اكيد طبعا .. فى محل حلوانى كويس فى طريقنا هجيب منه .
وفى تلك اللحظه التى فتح فيها حسن الباب كانت امه تنزل السلم وهى تقول فى نفسها
مش هسمحلهم يلعبوا فى دماغ ابنى ... على جثتى
لمحها سلطان فوقف فى مكانه احتراما لها وقال
ازيك يا حجه عامله ايه
نظرت اليه بطرف عينها وقالت
ومرت من جانبه دون ان تلقى السلام على رحاب بتجاهل مقصود ...
كانت رحاب حين لمحتها سلطان فى خوف ... شعر بها سلطان و تمنى ان يمر الامر بسلام ولكن تجاهل ام حسن لها .. انبئه ان القادم اسوء .
جلس الجميع فى غرفه الصالون ببيت حسن كانت الجلسه يغلفها التوتر .. كانت رحاب صامته تماما ... وسلطان وحسن يتكلمان فى بعض أمور العمل .. وبطه من المطبخ الى غرفه الصالون تحضر الضيافه
عايزه ايه من ابنى يا رحاب ... مش امك زمان رفضت تجوزكم .. راجعه ليه دلوقتى وعايزه ايه .
وقف حسن صارخا ..
امه ايه الى انت بتقوليه ده .
تكلم سلطان محاولا تمالك غضبه قائلا
الكلام ده كان زمان يا حاجه .. دلوقتى رحاب مراتى انا .... وهى مش عايزه حاجه من ابنك .
وايه الى جايبها بيت ابنى ها .
وقف سلطان پغضب واضح قائلا
هى جايه بيت ابن خالها ... وبيت اخت جوزها ... وعلشان خاطر حسن قبل بطه انا مش اهتكلم اكتر من كده سلام عليكو
جرت بطه الى سلطان وهى تقول
لا يا اخويا اوعا تمشى من بيتى وانت زعلان
حسن منه قائلا
حقك عليا يا سلطان ... ورحاب منوره بيتى ... ولو الارض فوق راسى .
كانت رحاب تبكى بصمت دون ان تتكلم
وقفت ام حسن پغضب وقالت
راسك ايه الى تشلها عليها ...عايز تشيل الى جايه طمعانه فى فلوسك .. وعايزه تضحك عليكم ...
وتقدمت ووقفت امام رحاب وقالت
انت مش هتضحكى عليا بدموع التماسيح دى ... مش هطولى ولا مليم لا من ابنى ولا منى على جثتى
سحب سلطان رحاب لتقف خلفه ووقف هو فى مواجه ام حسن قائلا
لولا انك ست كبيره وانك ام حسن جوز اختى لكان هيبقالى كلام تانى خالص معاكى .
.... وخرج واغلق الباب خلفه .
الفصل السادس عشر
سيارته بصمت غاضب ... ولم يلتفت لتلك الجالسه بجانبه وكأنه نسيها تماما
خرجت منها شهقه بدون قصد منها انتبه على اثرها سلطان ونظر اليها وكأنه يراها لاول مره ظفر بصوت عالى ودخل لاول شارع جانبى و اوقف السياره ... واستغفر بصوت عالى
اعتدل فى جلسته ونظر اليها وقال بصوت هادئ لكنه لم يتخلى عن غضبه
انا ممكن اعرف انتى بطعيتى ليه دلوقتى
ظلت تشهق ... من كثره البكاء وقالت بصوت متقطع
بسبى حصلت ما بينكم مشاكل ... كان كل حاجه
كويسه ... لكن دلوقتى ....
انت وحسن وبطه ...
ولم تستطع ان تكمل
لانها عادت للبكاء بقوه اخذها بين ذراعيه .... وظل يربت على ظهرها حتى هدئت
ل
سيبك انت انا كان نفسى من زمان اڼفجر فى الست دى .. وجتلى الفرصه اسيبها تعدى كده ... لا ده انا مبقاش سلطان .
ضحكت بصوت عالى وقالت .
يا للدرجادى ... هى صعبه اوى كده
ضحك بصوت عالى وهو يتخيل تعاملات اخته الصغيره مع تلك السيده سليطه اللسان
ونظر وهو يقول
هى شايفهةكل الناس طمعانه فى فلوسها هى وابنها وياما اتهمت بطه بده ...
قطبت بين حاجبيها ... فى اندهاش وقالت
للدرجه دى ... هى ليه الفلوس بتعمل فى الناس كده
مش كل الناس يا رحاب ... ربنا يهديها .... انا مدايق علشان حسن .
كان حسن يتحرك بعصبيه شديده فى صاله منزله يحاول كبح غضبه كانت امه تنظر اليه بعدم فهم واوضحت ذلك سائله
فى ايه يا حسن ... رايح جاى دوختنى ... ما فى داهيه غارت وارتحنا
انت بتقولى ايه يا اما ... ده لو نسينا انها مرات سلطان صاحب عمرى واخو مراتى ..مش هننسى انها بنت عمتى ... وعلشان تعرفى بقا يا اما انا هرجع لرحاب ميراثها كامل ... لو مش عاشنها هى علشان ابويا الى ظلم امها وربنا مش هيسامحه الا اذا الحق رجع لصحابه ..... وكلمه فى الموضوع ده مش عايز اسمع.
انها كلامه وتركها ودخل غرفته .
كانت تنظر الي الفراغ الذى كان يملئه منذ قليل پصدمه هل هذا ابنها وحيدها الذى لم يرفض لها طلب يوما
كله بسب تلك الشيطانه الذى تزوجها وتلك الحيه رحاب .وقفت على قدميها وخرجت من الشقه بدون اى كلمه ... ظلت بطه واقفه فى مكانها بصمت لا تعرف ماذا تفعل ... هل تذهب لتطمئن على زوجها .. ام على حماتها التى صعدت الى شقتها فى تلك الحاله الغريبه
مبسوطة يا ريم
اوى اوى يا ابله سهير
سكتت ريم ونظرت الى الارض فى حزن
انتبهت اليها سيهر على ركبتيها وهى تسال
ايه مالك زعلانه ليه
انا على طول بقعد لوحدى ... بابا على طول فى الشغل ...
ابتسمت سهير وقالت
تحبى تقعدى معايا كل يوم لحد بابا يرجع من الشغل
هزت ريم رأسها بنعم فى سعاده بالغه
اجينها شعرت سهير وريم بين ذراعيها بحنينها الى الاطفال
الفصل السابع عشر
تزوجت سهير من المعلم صالح قبل ۏفاته بثلاث سنوات ... كان يحبها جدا .. كان يرى فى زواجها منه تفضل منها عليه .. لفرق السن الكبير بينهم
كان دائما يهاديها بالذهب الذى تفضله جدا ... دائما يذهب بها الى السوق وياتى لها بكل ما تريد مهما كان
وبعد مرور سنه كان السؤال الاهم هو لماذا لم تنجب الى الان
وحين تكلمت مع المعلم لم يرفض الفكره ولكنه ذهب بها
الى الطبيبه ..وكانت الصدمه الحقيقه هى لا تنجب لن تكون يوما ام ... لم تحلم يوم باى شئ وتحقق سلطان لم يراها يوما غير جاره واخت ... وحين تزوجت حلمت بطفل وكل يوم تمنى بنفسها به ... والآن اصبح الحلم مستحيل .... الآن الالم الاحساس الوحيد التى تشعر به مع الوحده
خرجت من ذكرياتها على صوت طرقات على الباب نظرت الى ريم وجدتها غارقه فى النوم اشفقت عليها كثيرا .. ربتت عليها وذهبت لتفتح الباب
كان الاستاذ يوسف يقف على اول درجات السلم ويعطى لباب الشقه ظهره
ابتسمت لاخلاق ذلك الرجل التى ندرت هذه الايام فهى لم ترى بعد اخلاق سلطان ... ولكن الاستاذ يوسف يتسم ايضا بالخجل .. عند هذه النقطه الجمت ضحكه كادت ان تخرج وقالت بهدوء
اهلا يا استاذ يوسف
استدار نصف استداره وقال
اذيك يا ست سهير .... انا اسف على التاخير .. اكيد ريم تعبتك
ريم ... دى نسمه... ربنا يبركلك فيها
طيب بعد اذنك ممكن تنديهالى لحسن انا نفسى انام
ريم نايمه من ساعه وحرام اصحيها وتطلع معاك ممكن تاخد برد .. وكمان ممكن تفوق ومتعرفش ترجع تنام تانى
خليها نايمه عندى ... واهى الصبح نقضيه مع بعض .... وانت نازل ابقا هتلها هدوم علشان اغيرلها
كان الاندهاش على وجه الاستاذ يوسف يزداد مع كل كلمه تنطق بها سهير
ظل ينظر اليها دون ان يستطيع ان يجد كلام يوصف اندهاشه
فابتسمت وقالت
مالك يا استاذ يوسف هو انا قولت حاجه غلط
خرج عن صمته اخيرا قائلا
لا خالص انا بس مش عارف اقولك ايه جميلك ده كبير اوى ... كتر خيرك يا ست سهير .. تصبحي على خير
وصعد الى شقته واغلقت هى بابها ووققت خلف تتنهد ورفعت وجهها المليئ بالدموع وقالت بصوت ممكتوم
يارب
الفصل الثامن عشر
الله فى سرها ووفتحت الباب فى بطئ
كانت الغرفه غارقه فى الظلام ولكنها متأكده انه مازال مستيقظ وبحساسها ومعرفتها به تقدمت الى الكرسى الجانبى الذى وضعه بنفسه ذات يوم وحين سالته عنه وعن شكله الغريب قال
ده كرسى الڠضب لما تلقينى قاعد عليه ابعدى عنى لانى ساعتها مش بكون فى حالتى الطبيعيه وممكن ازعلك
ابتسمت فى شجن وجلست بجانبه ارضا ووضعت يدها على ركبتيه و مالت برأسها واراحتها على فخذه وقالت.
ظل ينظر اليها فى تلك الظلمه التى لا يبددها سوى نور بسيط ياتى عبر الباب
ووضع يده على رأسها وقال
بالعكس انا محتاجك اوى يا بطه .... خاېف خاېف جدا وحيران ومش عارف اعمل ايه
اجابته وهى على نفس الوضعيه قائله
ليه الحق حق يا حسن .... وابوك الله يرحمه كمان هيتحاسب على ده .... امك هتفهم دلوقتى او بعدين
لكن لو عايز تتاكد وترتاح اسأل شيخ .... او اقولك روح الازهر الشريف وهما يقولولك الصح ايه .
ابتسم وانحنى رأسها وقال
صح يا بطه ... هعمل كده علشان اطمن وارتاح
ربنا ما يحرمنى منك .
ابتسمت فى سعاده ورفعت راسها تنظر اليه قائله
طيب يلا بقا اقوم نام علشان تصحى بدرى وتروح المشوار ده وترتاح .
هى الليله دى هتبقى ليله فل ولا ايه
اه امك دعيالك يا ابو السلاطين ....القمر ده كله بتاعك وبين ايديك
حرام عليك قلبى كان هيقف .
بعد الشړ عليكى يا قلب سلطان
اخفضت نظرها ارضا وهى تقول
كنت عايزه اقولك على حاجه وعايزه رأيك فيها وموافقتك.
نظر لها باهتمام دون ان يتكلم حتى تكمل على الرغم من يقينه بما تريد ان تقوله
سلطان انا مش عايزه حاجه من حسن انا مسمحاه وامى كمان قبل ما ټموت قالتلى انها مسامحه خالى ... بس انت لازم توافق ... انا مش عايزه اعمل حاجه من غير موافقتك.
ابتسم وقال
انا معنديش مشكله .. انا هقول لحسن بس بعد ما اشوف هو ناوى على ايه ... ده بس علشان انا متأكد من موقف حسن .. بس اشوف امه هتقدر تقنعه انه يسيب الحق ولا هيقاوم
