((كنت نايمه سمعت صوت الباب بيتفتح)

 حكايتى
بقلمى_كوكى_سامح
فى يوم وانا نايمه سمعت باب الشقه بيتفتح بصراحه طنشت وقولت اوهام وخصوصا انى فالبيت لوحدى علشان انا بابا
مسافر وماما مع خالتى فالمستشفى عندها الکانسر ومش بتسيبها لوحدها وانا مليش اخوات والبيت اللى قاعدين فيه ملك لينا وكنت بقفل باب السكه بالليل قبل ما انام وفى يوم مكانش فى عينى نوم خالص وطلعت السطوح وفضلت قاعده لوحدى ومن كتر الزهق نزلت عملت شاى وكام سندوتش وطلعت السطوح تانى وابتديت اكلم نفسى وفجأه تليفونى رن وكانت ماما وبتطمن عليه وقالت ليه خودى

كلمى أمانى بنت خالتك سلمى عليها وفعلا كلمتها وامانى كان من طبعها الرغى كانت فظيعه بصراحه وكنت بشرب الشاى واكل من السندوتش وهى بترغى وحتى مش مديانى فرصه اتكلم وارد عليها وهى بترغى الوقت خدنا والساعه بقت واحده بالليل وفجأه شوفت واحد شكله غريب ولابس قناع وبينط على سطح بيتنا انا شوفته وكنت مذهوله وعرفت ان اللى كان بيفتح عليه باب الشقه مش وهم واستخبيت على السطوح وهو مخدش باله منى انى قاعده وحتى كان
السطوح ضالمه ومشفنيش خالص ولما استخبيت نزل على شقتنا وانا جريت وفضلت ابص عليه اشوف بيعمل ايه ولقيته معاه مفتاح وانا استغربت ازاى معاه مفتاح شقتنا بس للأسف هو لابس قناع وانا مش شيفاه ولقيته حط المفتاح فى الباب وفتح الباب ومعاه كاميرا وراح لحد اوضتى وابتدى يصور الاوضه من خرم الباب وفعلا كانت عدسه الكاميرا صغيره اوى بيصور على دماغه ۏقع على الأرض وقعد وقولت لما اشيل القناع واشوف مين ولما شيلت القناع عرفت انه وكانت هنا الكارثه الكبيره..
وكانت الكارثه اول ما شلت القناع من على وشه مين ابن عمى يا نهار اسود معقول ابن عمى اللى خيره من بيتنا ومتربى معانا ومسكته وفضلت l جمبه وهو واتمنيت ېمۏټ بس قولت لازم اسأله هو عمل كده ليه وقومت وجريت فالشقه زى lلمچڼۏڼھ وبصراحه لما فكرت قولت انا كده هروح فى ډھېھ ولا ايه وممكن
اتحبس لازم انقذه الأول علشان مينفعش ادخل فى واحد زى ده يوم سجن ما هو اللى زى ده كلپ ولا يسوى وفعلا دخلت المطبخ وجبت بن وخرجت أجرى عليه وقعدت جمبه ومسكت البن وكبست الډم اللى نازل من دماغه وبعد شويه وقت ابتدى الډم يقل